تأثیر سطوح مختلف تنش خشکی و نیتروژن در شرایط گلدانی بر برخی خصوصیات گیاه توت فرنگی رقم سلوا (fragaria ananassa duch. cv. selva)

به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف تنش خشکی و کود نیتروژن بر رشد و نمو گیاه توت فرنگی، پژوهشی در سال 1389 در استان مازندران انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای تنش خشکی شامل 30، 50 و 70 درصد تخلیۀ رطوبت خاک و سه سطح مختلف نیتروژن، صفر، 100 و 150 میلی­گرم در کیلوگرم خاک خشک بود. نتایج نشان داد تأثیر استفاده از تنش خشکی، کود نیتروژن و اثر متقابل آنها بر شاخص­های تعداد و طول استولون، تعداد و سطح برگ، وزن تر و خشک ریشه، طول و عملکرد کل بوته، وزن تر و خشک بوته، قطر و وزن میوه، مثبت و معنادار است. در همۀ شاخص­ها، بیشترین میانگین­ها مربوط به 30 درصد تخلیۀ رطوبت بود؛ و 100 میلی­گرم کود، بهترین تیمار کودی در نظر گرفته شد. بیشترین عملکرد تک میوه در 30 درصد تخلیۀ رطوبت به مقدار 17/9 گرم حاصل شد. در تیمار 100 میلی­گرم کود نیتروژن، بیشترین عملکرد تک میوه به مقدار 15/8 گرم به دست آمد. اثر متقابل 100 میلی­گرم کود نیتروژن و 30 درصد تخلیۀ رطوبت دارای بیشترین شاخصه­ها بود. در برهمکنش تنش خشکی و کود نیتروژن، بیشترین عملکرد تک میوه به مقدار 69/9 گرم در تیمار 30 درصد تخلیۀ رطوبت و 100 میلی­گرم کود نیتروژن و کمترین عملکرد تک میوه با کاهش 35 درصدی مربوط به 70 درصد تخلیۀ رطوبت و بدون مصرف کود نیتروژن بود.